Wielka Sobota

Wielka Sobota to dzień wypełniony czekaniem i ciszą. Dzień pełen nadziei. Nadziei na to, że śmierć nie odniesie sukcesu, że zwycięży życie.

Według kalendarza liturgicznego kościoła katolickiego to drugi, oprócz Wielkiego Piątku, dzień w roku, gdy nie odprawia się Mszy świętej. Wieczorna Eucharystia w ramach Wigilii Paschalnej należy już tak naprawdę do Wielkanocnej Niedzieli. 

To wielkosobotnie oczekiwanie, trwanie w ciszy i adoracji jest niezbędne do tego, by dobrze pojąć to, co się wydarzyło w Wielki Piątek. Bez Wielkiej Soboty nie sposób dobrze przeżyć tego, co ma się wydarzyć „trzeciego dnia”. Potrzebna jest nam Wielka Sobota, aby umocnić wiarę w Zmartwychwstanie, nadzieję na Zmartwychwstanie oraz miłość do Jezusa, który nam to zmartwychwstanie podarował.

Cisza, grób, woda, ogień, paschał i światło – to symbole Wielkie Soboty.

Grób jest trwale wpisany w przeżywanie ciszy Wielkiej Soboty. Do przygotowanego w każdej parafii Grobu Pańskiej przychodzą wierni, by choć na chwilę oddać cześć umęczonemu Jezusowi. Grób jest też uznawany za pierwszego niemego świadka zmartwychwstania Jezusa. 

W Wielką Sobotę czas zadumy i ciszy trwa do zachodu słońca, kiedy to rozpoczyna się Wigilia Paschalna. Wówczas na placu przed kościołem rozpoczyna się obrzęd poświęcenia ognia, a następnie zapalenie tym ogniem nowego Paschału. I tak, jak kolumna ognia przeprowadziła Izraelitów przez Morze Czerwone, tak Chrystus jest naszym ogniem prowadzącym nas na drodze do zbawienia. Chrystus, czyli światłość świata, przez Niego dokonała się Pascha i przejście z mroku do jasności, ze śmierci do życia.

Liturgia słowa Wigilii Paschalnej jest wyjątkowo rozbudowana w czytania, psalmy i modlitwy. Pierwsze siedem czytań pochodzi ze Starego Testamentu. Cykl czytań starotestamentowych kończy się Bożą obietnicą oczyszczenia i przemiany człowieka. W tym momencie zapala się światła na ołtarzu, uderza się w dzwony, a celebrans intonuje pieśń „Chwała na wysokości Bogu”. Po nim następuje czytanie z Listu św. Pawła do Rzymian, który mówi o tym, że chrzest zapewnia wiernym uczestnictwo w śmierci i zmartwychwstaniu Chrystusa. Po radosnym Alleluja czytany jest tekst Ewangelii o pustym grobie.

Sercem całej liturgii Wielkiej Nocy jest misterium chrztu poprzedzone odśpiewaniem Litanii do Wszystkich Świętych, która podkreśla jedność Kościoła. Paschał z poświęconym ogniem zanurza się w naczyniu z wodą do poświęcenia. Ma to nam przypominać, że w Chrzcie zanurzamy się w Chrystusa tak, jak łączy się w tym geście ogień z wodą. 

Uroczystości Wigilii Paschalnej kończą się komunią świętą i uroczystym błogosławieństwem. Ostatnim akcentem jest wezwanie do udziału w procesji rezurekcyjnej tego dnia lub w niedzielny poranek.