Święcenie pokarmów

W tradycji kościoła katolickiego w Wielką Sobotę święci się pokarmy na wielkanocny stół. Do kościoła niesione są małe, wiklinowe koszyczki z symboliczną ilością pokarmów, przyozdobione gałązkami bukszpanu oraz serwetkami. Tradycyjny dobór produktów przygotowanych do poświęcenia nie jest przypadkowy. W koszyku powinny znaleźć się: chleb, jajka, sól, wędlina, chrzan, babka wielkanocna i baranek.  Każdy z tych produktów ma swoje symboliczne znaczenie.

Wielką wagę w koszyczku stanowi oczywiście baranek. Baranek wielkanocny to figurka przedstawiająca baranka w pozycji siedzącej lub stojącej. Symbolizuje on Chrystusa Zmartwychwstałego. Zwyczaj ustawiania baranka na stole świątecznym wprowadził papież Urban V w XVI wieku, aby wierni również w czasie biesiadowania nie zapominali o istocie świąt Wielkanocy.

Chleb jako podstawowe pożywienie zajmuje jedno z ważniejszych miejsc wśród święconki.

Jajka wielkanocne oraz kolorowe pisanki są jednymi z najbardziej znanych symboli Świąt Wielkanocnych i obowiązkowym wyposażeniem koszyczka ze święconką. To symbol płodności, odradzającego się życia i znak zwycięstwa Chrystusa nad śmiercią.

Sól stanowi symbol trwałości, nieśmiertelności oraz ochrony życia ludzkiego od rozkładu i zepsucia.

Chrzan, włożony do wielkanocnego koszyka, przypomina o pokonaniu męki Chrystusa.

Mięso, wędliny oraz masło są symbolem dobrobytu oraz dostatku. Dołącza do nich wielkanocna babka, ale ona dodatkowo pokazuje zdolności kulinarne gospodyni.

Jak mówi tradycja poświęconych pokarmów nie można ani jeść, ani wyjmować z koszyka do czasu śniadania wielkanocnego.

A oto krótka fotorelacja z poświęcenia pokarmów w naszej świątyni.