Historia

Jak powstawała parafia?
Przez kilkaset lat społeczność Niebocka administracyjnie należała do parafii św. Mikołaja w Grabownicy. Ze względu na odległość kościoła w Grabownicy część mieszkańców Niebocka uczęszczała do kościoła w Jabłonce, ludzie starsi i dzieci nie zawsze mogli dotrzeć do świątyni. Marzenia o własnej świątyni były też z tego powodu, że, jak wspominają najstarsi, społeczność Niebocka czuła się traktowana w Grabownicy po macoszemu.

Idea budowy kościoła w Niebocku po raz pierwszy pojawiała się po II wojnie światowej w 1947 roku, aby dziatwa i ludzie starsi mogli co niedzielę uczestniczyć we mszy świętej, ale powojenna bieda i atmosfera polityczna tamtych lat nie sprzyjała realizacji tego pomysłu. Dopiero pod koniec lat siedemdziesiątych, ksiądz katecheta z Grabownicy, Józef Gryziec, obudził w niebocczanach tę myśl, że trzeba wybudować swój własny kościół, zwłaszcza, że zdecydowana postawa i duszpasterska troska ks. biskupa Ignacego Tokarczuka podrywała coraz to nowe miejscowości do budowy kościołów(np. Milcza, Długie). Marzenia o własnej świątyni ( rodzina Józefa Skotnickiego przechowuje w domowych pamiątkach nawet szkice przyszłej świątyni w Niebocku) mogły stać się rzeczywistością, tylko trzeba było działać szybko, zdecydowanie, bez rozgłosu zanim zareaguje władza. We wrześniu1980 roku delegacja w składzie: Józef Skotnicki, jego syn Andrzej Skotnicki oraz Tadeusz Adamski, mąż Jadwigi, udała się do Przemyśla, do ks. biskupa Ignacego Tokarczuka, aby zezwolił na budowę kościoła szybko, nielegalnie, bo tylko taki sposób budowy obiektów sakralnych był wtedy możliwy. Na prośbę delegacji ks. biskup odpowiedział pozytywnie, dodał otuchy i zachęcił. Ksiądz prałat Franciszek Stopa, proboszcz grabownicki, zakupił wcześniej drewniany dom z niewielką działką (17 arów) z przeznaczeniem na punkt katechetyczny. Teraz, na tej działce, miał stanąć kościół i plebania. Plan budowy przygotował architekt z Leska inż. Jan Rządca wkomponowując w tą małą przestrzeń bryłę kościoła tak, by był funkcjonalny i mieścił się wraz z plebanią na tej działce. Stąd taki, a nie inny kształt kościoła.

20 października, w uroczystość św. Jana Kantego ks. Biskup Tadeusz Błaszkiewicz poświęcił dom jako kaplicę, gdzie co niedzielę odprawiano dwie msze święte. Ks. biskup ordynariusz Ignacy Tokarczuk w grudniu tegoż roku mianował nowego wikariusza w Grabownicy, ks. Kazimierza Lewczaka, zalecając mu kierowanie budową kościoła.

Jak budowano kościół?

Korzystając z bezmroźnej pogody już 27 grudnia 1980 roku niebocczanie wybili fundamenty pod świątynię. Budowę prowadzono w czasie, kiedy brakowało podstawowych materiałów budowlanych. Do rangi problemu urastało zdobycie cegły pustaków, cementu czy gwoździ. Od pierwszych dni stycznia 1981 roku wyruszono na poszukiwanie pierwszych cegieł i innych potrzebnych materiałów. Główny zaopatrzeniowiec, ks. Kazimierz Lewczak pisał, że ludzie z Lublina, Katowic, Nowej Huty, którzy nie wiedzieli nawet, gdzie Niebocko leży, gdy się powiedziało, że chodzi o kościół, robili wszystko, aby umożliwić zdobycie potrzebnych materiałów. Ofiary pieniężne złożyli niebocczanie i parafie całego dekanatu Grabownica, Górki i Besko. Pomoc finansowa ks. biskupa wynosiła ówczesnych sto tysięcy złotych.

Pierwszą symboliczna cegłę położył ks. Lewczak 21 marca 1981 roku, a za 36 dni odprawiono w nowym kościele pierwszą Mszę Świętą. Jednocześnie prowadzono prace przy budowie plebanii obok kościoła. 4 sierpnia 1981 roku dekretem ks. Biskupa Ordynariusza Ignacego Tokarczuka Niebocko stało się samodzielną parafią. Jej pierwszym proboszczem został mianowany ks. Kazimierz Lewczak. Już 11 września 1981 roku zamieszkał przy kościele w nowo wybudowanej plebanii.

20 października 1981 roku ówczesny Ordynariusz, ksiądz biskup Ignacy Tokarczuk poświęcił nowo zbudowany kościół pod wezwaniem św. Jana Kantego. Budowa kościoła trwała 8 miesięcy, plebanii 5 miesięcy. Za tymi suchymi datami kryje się wiele ciężkiej pracy, potu ludzkiego, poświęcenia, samozaparcia, załamania, które przezwyciężaliśmy własnymi siłami – wspomina ksiądz Lewczak. Dumne może być to pokolenie niebocczan, że zrealizowało to, na co czekała wieś całe wieki- powiedziano w czasie uroczystości poświęcenia kościoła. Parafianie włożyli olbrzymi wysiłek i pozostawili po sobie dzieło, pomnik, który będzie świadczył nich przez długie, długie pokolenia- powiedział w czasie uroczystości poświecenia kościoła ks. Kazimierz Lewczak. Akt erekcyjny wmurowany jest w specjalnym pojemniku w przedsionku kościoła pod tablicą z nazwą patrona kościoła.

Sam fakt budowy świątyni zintegrował mieszkańców. Poczuli się odpowiedzialną wspólnotą. Dzięki dużej ofiarności i zaangażowaniu udało się otynkować kościół na zewnątrz, zagospodarować teren i ogrodzić. Elektryfikację kościoła i plebanii wykonali za darmo Adam Wolanin i Mieczysław Żak. Ślusarze wykonali metalowy krzyż z koroną cierniową, który przyozdobił ścianę prezbiterium( obecnie na frontonie kaplicy cmentarnej). W bocznych ołtarzach umieszczono obrazy olejne na płótnie namalowane przez Kazimierza Gruszkę z Grabownicy: po prawej obraz Matki Bożej Częstochowskiej( obecnie w oratorium sali katechetycznej), po lewej obraz św. Jana Kantego ( obecnie podarowany szkole w Niebocku). Z drewna darowanego przez parafian, stolarze z Bliznego wykonali kasetony sufitowe, balaski, boazerię i balustradę na chór. Młody rzeźbiarz z Niebocka, Adam Gromek, wykonał płaskorzeźby pod ołtarze ( obecnie są pozłocone i wkomponowane w nowy wystrój kościoła), chrzcielnicę oraz krzyż z wizerunkiem do przedsionka. Działki pod cmentarz przekazali bracia Jan i Marian Żak. Julian Adamski z USA podarował obrazy Drogi Krzyżowej oraz figurki do szopki, a Helena Dzikowska z Detroit przysłała pieniądze na komeżki i kołnierzyki dla ministrantów. Koło Gospodyń zakupiło dywany do ołtarzy bocznych, a Żaczkowa ofiarowała wykładzinę do prezbiterium.

Jak podaje kronika parafii, rodak z Niebocka Józef Nędza, zamieszkały w Anglii, ufundował 3 dzwony odlane przez ludwisarzy Felczynskich z Przemyśla. Z kolei inskrypcja na dzwonach podaje, że dzwon mały, który od imienia ówczesnego proboszcza nosi imię ”Kazimierz” i powstał staraniem Alfreda Zacharskiego, dzwon średni nosi imię „Jan” na cześć patrona parafii św. Jana z Kęt i dzwon duży, „Józef” został powołany do życia przez Józefa Niedzińskiego.

27 maja 1985 roku ks. biskup Ignacy Tokarczuk poświęcił dzwony. W 1987 roku ukończono polichromię kościoła według projektu Renaty Niemirskiej-Pisarek zatwierdzonego przez komisję artystyczną przy kurii biskupiej.

Ważnym wydarzeniem dla wspólnoty parafialnej był powrót krzyży do szkoły w dniu 29 kwietnia 1984 roku. Inicjatorką była Maria Klimkowska.

Pierwszy proboszcz, ks. Kazimierz Lewczak, zorganizował struktury duszpasterskie: pierwsze róże różańcowe, koło ministrantów, lektorów i scholę. Zgodnie ze zwyczajem przejętym z Grabownicy, przy Bożym Grobie honorową straż pełnili strażacy, a adoracje tzw. Maryjki – dziewczęta ubrane w czarny strój, którego charakterystycznymi elementami są dwie chusty: czarna, zarzucona na ramiona i biała, sztywno krochmalona chusta na głowę, upięta pod szyją. W niedzielę przed prymarią śpiewano godzinki, a przed sumą odmawiano różaniec. Przed odpustem wprowadzono adoracje – Dni Eucharystyczne i coroczne rekolekcje.

Patron parafii. Dlaczego św. Jan Kanty?

W 1980 roku, jesienią, na placu przy poświęconym krzyżu, obok domu służącego za kaplicę katechetyczną w Niebocku, odbywało się nabożeństwo. Po jego zakończeniu ks. Józef Gryziec zapytał jakiego patrona kaplicy chcieliby sobie obrać. Ktoś zaproponował, że skoro to jest kaplica katechetyczna i ktoś już wcześniej powiesił w niej( niewielki) obraz św Jana z Kęt, to może wybrać św. Jana Kantego, profesora Akademii Krakowskiej. Niebawem we wspomnienie liturgiczne św. Jana Kantego kaplicę poświęcił ks. bp Tadeusz Błaszkiewicz. Za rok w tym miejscu stał już kościół, w którym, jak wspomina ks. Kazimierz Lewczak, już wisiał obraz św. Jana Kantego. Tak więc św.Jan z Kęt został patronem kościoła i parafii.

Ważne wydarzenia lat 1988- 2019

W sierpniu 1988 roku ks. Kazimierz Lewczak odszedł do Rokietnicy. 31 sierpnia 1988 roku rozpoczął posługę nowy proboszcz ks. Edward Stępień. Ksiądz Edward pochodzi z Grębowa. Święcenia kapłańskie przyjął w 1973 roku z rąk ks. Arcybiskupa Ignacego Tokarczuka w rodzinnej parafii w Grębowie. Jako wikariusz pracował kolejno w Brzyskach k. Jasła, w Niebieszczanach, w Sanoku w parafii NSPJ na Posadzie i w Lesku. Następnie 5 lat pełnił posługę proboszcza w Orłach- Zadąbrowiu, gdzie budował kościół i plebanię w Orłach i kończył kościół w Zadąbrowiu.

Sprawy duszpasterskie

Pierwszym, ważnym wydarzeniem po objęciu parafii przez ks. Edwarda był Kongres Eucharystyczny w 1988 roku. Trwałym znakiem i pamiątką jest do dziś niedziela adoracyjna z możliwością prywatnej kontemplacji Najświętszego Sakramentu w pierwsze niedziele miesiąca. Stała opieką zostali objęci chorzy. W każdy pierwszy piątek, w czasie odwiedzin kapłana w domach, mają możliwość spowiedzi i Komunii św. Początkowo stale odwiedzane było 5-6 osób, a potem liczba odwiedzanych chorych doszła do 38. Kolejną troską było przygotowanie dzieci do I Komunii św. Wprowadzono do ich formacji stopniowe wtajemniczenia w życie religijne już od klasy I, z równoczesną katechizacją rodziców. Stałym elementem dziękczynienia za Eucharystię były pielgrzymki dzieci do sanktuariów maryjnych.

Permanentną formacją objęta została służba liturgiczna ołtarza: ministranci i schola. Schola śpiewała na każdej Mszy św., w niedziele i w dni powszednie. Parafialna schola brała czynny udział, śpiewając w czasie papieskiej celebry, podczas pielgrzymek Ojca św. do Rzeszowa (1991) i do Krosna (1997). Przez ponad piec lat stanowiła zespół wokalno-muzyczny, kilkakrotnie wyróżniony, a nawet nagrodzony I miejscem na III Festiwalu Piosenki Religijnej w Humniskach. W parafii powstała oaza Ruchu Światło- Życie, w ramach której 11 osób otrzymało krzyże animatorskie. W tym czasie wyrosły pierwsze powołania zakonne: s. Marcela Anna Jatczyszyn, CR, posługująca w cieniu św. Patrona – od Kęt po Kraków; s. Rozalia Oleniacz CSSMA, misjonarka na Czarnym Ladzie w Kamerunie: s. Halina Pierożak MChrKr., wędrująca po polskiej ziemi i poza granicami (Grecja, Wlk. Brytania) oraz kapłańskie: ks. Robert Gazdowicz, był misjonarzem na Korsyce. Stałym dniem modlitwy o powołania był pierwszy czwartek miesiąca. Od kilku lat, na modlitwie trwało 20 członków Dzieła Pomocy Powołaniom. Po wejściu religii do szkoły, 1990 roku, we współpracy z nauczycielami powstał Parafialny Amatorski Zespól Teatralny, złożony z dorosłych i młodzieży. Wystawiono siedem spektakli scenicznych dla parafian w Niebocku oraz w okolicznych Domach Kultury na terenie gminy Dydnia, Brzozów, Sanok, Pruchnik, Jasienica Rosielna, w domach pomocy społecznej i w jednostce wojskowej. Trzykrotnie zespół brał udział w Bieszczadzkim, Przeglądzie Teatrów Amatorskich w Lesku otrzymując wyróżnienia i nagrody. W 1999 roku zawiesił swoją działalność. Z owoców tej pracy powstała Biblioteka Parafialna licząca 1200 woluminów, która czynna była w niedziele od prymarii do sumy. Dyżury pełnili członkowie Akcji Katolickiej. Kilkakrotnie podejmowane były próby utworzenia Akcji Katolickiej, która formalnie istnieje od 2005 roku, zatwierdzona dekretem ks. Arcybiskupa Metropolity Przemyskiego. POAK liczył 19 osób, a prezesem była Halina Skotnicka. Członkowie oprócz prowadzenia biblioteki, prowadzili przegląd prasy katolickiej przed Mszą św., przygotowywali wieczornice i nabożeństwa z okazji rocznic narodowych i świąt patronalnych oraz prowadzili różnego rodzaju działalność wspierając duszpasterzy.

W trosce o biednych i potrzebujących pomocy został powołany Parafialny Zespół Charytatywny ”Caritas” liczący 12 osób. Organizował pomoc powodzianom, rodzinom dzieci dotkniętych trwałymi schorzeniami, rodzinom wielodzietnym, chorym i samotnym. Współpracował z Towarzystwem Pomocy im. Św. Brat Alberta w Sanoku, GOPS w Dydni, stacją „Caritas” w Dydni i Kołem Gospodyń w Niebocku. Należy tu wspomnieć o stałej, dorocznej, pieszej pielgrzymce do Starej Wsi w uroczystość Wniebowzięcia NMP. Brało w niej udział 150- 200 osób, w 2000 roku 350 osób, w 2003- 250, a w roku jubileuszu parafii blisko 300 osób. Tradycją była też coroczna autokarowa pielgrzymka na Jasną Górę, by powierzyć wszystkie parafialne sprawy opiece naszej Pani i Królowej. Od kilkunastu lat, kilka osób pielgrzymuje pieszo w ramach Archidiecezjalnej Pielgrzymki z Przemyśla.

W historii parafii czterokrotnie przeżywaliśmy Misje św. Pierwsze w 1981 roku, przed poświęceniem kościoła, które prowadzili OO. Jezuici z Krakowa: o. Krystian Biernacki i o. Longin Płachta. Drugie, w 1991 roku obchodząc dziesięciolecie parafii. Prowadzili je ks. Michał Józefczyk, proboszcz z Tarnobrzega- Serbinowa i ks. Franciszek Boguń, proboszcz z Mogielnicy. Trzecie misje św. miały miejsce w roku 2000 dla głębszego przeżywania Roku Jubileuszowego. Prowadzili je ks. Bolesław Pilek, proboszcz z Krzemienicy i ks. Franciszek Urban, proboszcz z Wesołej. W 2010 roku miały miejsce czwarte w dziejach parafii Misje Święte, którym przewodniczył ks. kapelan Stanisław Pieńczak z Dynowa.

11 czerwca 1994 roku Niebocko świętowało jubileusz 550- lecia istnienia wsi. W centrum wsi stanął pamiątkowy obelisk kamienny, a na nim, na tablicy z brązu napis ”Panie, dobrze, że tu jesteśmy”( Mt17,4) – „W roku jubileuszu 550-lecia mieszkańcy Niebocka”. Ukazał się też zarys monografii Niebocka autorstwa Salomei Golla. W kościele był to rok poświecony rodzinie, w związku z tym odbyło się nawiedzenie rodzin w parafii w kopii cudownego Obrazu Jasnogórskiego. Każda rodzina otrzymała pasterskie błogosławieństwo biskupie, a parafia błogosławieństwo papieskie Jana Pawła II.

4 czerwca 1998 roku w naszym kościele uczciliśmy relikwie św. Jana z Dukli – w rok po jego kanonizacji przez Ojca Świętego.

W jubileuszowym roku 2000 parafia weszła w trzecie tysiąclecie wiary przez misje i nawiedzenie rodzin w kopii Obrazu Jezusa Miłosiernego ”Jezu Ufam Tobie”. Trwałą pamiątką jest obraz Jezusa Miłosiernego namalowany przez miejscowego artystę Kazimierza Rajtara, wówczas jeszcze ucznia szkół plastycznych i lektora parafii.
30kwietnia 2000 roku ks. dziekan Adam Drewniak dokonał poświęcenia i instalacji tego obrazu. W tym jubileuszowym roku przedstawiciele parafii( 9 osób) z ks. proboszczem wzięli udział w Narodowej Pielgrzymce do Rzymu, gdzie otrzymali papieskie błogosławieństwo dla parafii.

Od 27 do 28 października 2003 roku przeżywaliśmy nawiedzenie kopii cudownego Obrazu Jasnogórskiego w parafii. Dni nawiedzenia i wcześniejsze przygotowanie do peregrynacji przez rekolekcje i nowennę miesięcy, nowennę tygodni w godzinie Apelu Jasnogórskiego, były głębokim przeżyciem spotkania z „Matką Pana” i zaowocowało tzw. małą peregrynacją parafialną w rodzinach przez cały następny rok. W okresie Wielkiego Postu w 2003 roku, po dodaniu przez Ojca Świętego do rozważań tajemnic Światła i ustanowieniu Roku Różańca św., powstało w parafii 20 róż różańcowych wg nowego układu tajemnic, w tym roża rodzin składająca się z 77 osób.
W 2004 roku ogłoszonym Rokiem Eucharystii, ożywił się kult Najświętszego Sakramentu i na trwałe pozostały cotygodniowe, piątkowe adoracje. W 2005 roku z głębokim żalem, ale i nadzieją „Santo subito” żegnaliśmy ukochanego Ojca Świętego. W skupieniu i powadze trwaliśmy na modlitwie.

W 2006 roku parafia obchodziła srebrny jubileusz – 25 lat istnienia. Była to okazja do dziękczynienia za dar świątyni i parafii. Do piątkowej adoracji włączono nowennę ku czci św. Jana Kantego. Coroczna droga Krzyżowa ścieżkami Niebocka na Kawulę w święto Podwyższenia Krzyża 14 września, rozpoczęła dziękczynne „Te Deum”. Odnowiony krzyż poświecony na Kawuli rozlewał swą błogosławiona moc na parafialna wspólnotę. W kolejne tygodnie swoje dziękczynienie składali kolejno wszyscy ochrzczeni w niebockiej świątyni, przystępujący do I Komunii św., zawierający małżeństwa, bierzmowani,, chorzy objęci opieką duszpasterska. Punktem kulminacyjnym obchodów było wprowadzenie relikwii św. Jana Kantego, które podarował parafii ks. abp Metropolita Józef Michalik i uroczysta konsekracja ołtarza i świątyni w święto patronalne 20 października 2006 roku.

W 2010 roku Misje Święte stanowiły przygotowanie do przyjęcia Krzyża Papieskiego, które miało miejsce 21 października. Następnego dnia odbyło się poświęcenie Krzyża Misyjnego i misyjnych krzyży rodzin. Na wzór Krzyża papieskiego został zrobiony krzyż, który nawiedzał rodziny. W parafii pozostała księga nawiedzin z wpisem rodzin i ich Daru Duchowego w postaci uroczystych zobowiązań podjętych z racji Misji Św.

Sprawy gospodarcze. Uposażenie kościoła

Dbanie o wystrój i uposażenie kościoła ks. Edward Stępień rozpoczął od poświęcenia ukończonej za ks. Kazimierz Lewczaka polichromii, której dokonał ks. biskup Stefan
Moskwa 20 października1988 roku.

W 1988 roku rozpoczęto a w 1989 roku ukończono prace przy ogrodzeniu cmentarza i wybudowano kaplicę cmentarną, którą ozdobił krzyż przeniesiony z kościoła.
W sierpniu 1991 roku w kościele stanęły nowe ławki oraz komody i meble w zakrystii.

W lipcu 1993 roku pomalowano dachy na kościele, plebanii i kaplicy cmentarnej.

W roku jubileuszu Niebocka 1994 w prezbiterium stanęły sedilla dla celebransa i służby oraz położono boazerię.
W 1995 roku wykonano napęd elektroniczny do dzwonów kościelnych sumptem parafian przez firmę Łania z Przeworska. W tym samym roku firma Adama Wolanina z Niebocka gratisowo podłączyła instalacje elektryczną i zmodernizowała całą elektryfikacje w
kościele. Przeprowadzono też kontrolę odgromienia na kościele i plebanii.

Gdy parafia otrzymała na stałe wikariusza, zrodziła się konieczność rozbudowy plebanii. W 1996 roku zostały wykonane plany istniejącej plebanii, która była budowana „na dziko” oraz plan jej rozbudowy przez architekta inż. mgr Andrzeja Reczka z Tarnobrzega i zatwierdzone przez Kurię w Przemyślu i wydział architektury w Brzozowie. W latach 1997-1999 z ofiar parafian i pomocy sponsorów ( drewno na więźby dachowe i krata trawnikowa z zakładu drzewnego „Grabo” W. Irzyka) rozbudowę plebanii ukończono.

Na Jubileusz roku 2000 zostały sprawione do kościoła nowe organy „Jubileum” firmy Viscons z Włoch. W tym też roku wystrój szopki bożonarodzeniowej ufundowali Węgrzynowie.
W 2001 roku wymieniono wszystkie rynny na kościele i plebanii na aluminiowe, powlekane i pomalowano dachy. Prace te wykonały firmy alpinistyczne z Sanoka i Stalowej Woli. Odmalowano też parkan wokół kościoła i na cmentarzu. Pracę te wykonała młodzież przystępująca do bierzmowania.
W 2002 roku, przygotowując się do przyjęcia kopii Jasnogórskiego Obrazu, ułożono kostkę brukową wokół kościoła, drogę wjazdową przy plebanii uzupełniono kratą trawnikową i zaimpregnowano kamień na wieży i podmurówce kościoła. Te prace wykonali fachowcy z Pińczowa. Wtedy także wymieniono instalacje ziemną gazową i wodną do kościoła i plebanii oraz doprowadzono wodę do zakrystii. Te prace wykonali fachowcy z parafii Władysław Kopiczak i Roman Adamski. Zewnętrzne oświetlenie kościoła wykonał Adam Wolanin. Wydatną pomocą materiałową wsparła gmina oraz sponsorzy zorganizowani przez Jana Nowaka właściciela stacji paliw. Sprzętem transportowym wspierał parafianin Apoloniusz Myćka.
W 2003 roku wymieniono w kościele centralne ogrzewanie z wodnego na nadmuchowe. Pracę wykonała firma Żychowskiego z Cieklina koło Jasła. W związku z tymi pracami trzeba było wykonać maskujące osłony regipsowe oraz odmalować część ścian w kościele, przebudować boazerię i wyłożyć płytkami kotłownię. To wszystko wykonali parafianie w czynie społecznym. Uwieńczeniem robót parafialnych w tymże roku była budowa drogi do cmentarza wspierana życzliwością sponsorów z kopalnictwa naftowego i gminy.

W 2004 roku własnym sumptem przebudowano aleję cmentarną i parking przy cmentarzu i kościele, położono krawężniki i z pomocą gminy wyasfaltowano te obiekty.

Na plebanii wymieniono częściowo okna oraz zmodernizowano centralne ogrzewanie i ocieplono strop. Zmodernizowano też salkę katechetyczna tworząc oratorium NMP i pomieszczenie biblioteczne dla którego meble przekazał zakład „Grabo”.

W 2005 roku położono posadzkę w prezbiterium, stanął kamienny ołtarz i ambona.
Włożono granitem posadzki w obu zakrystiach. Artysta plastyk Grzegorz Sacała z Przeworska przygotował projekt elementów metalowych, które po konsultacji zatwierdziła komisja artystyczna przy Kurii Przemyskiej.
W 2006 roku została położona granitowa posadzka w kościele, obłożono kamieniem schody wejściowe i wykonano podjazd dla wózków. Prace kamieniarskie wykonał firma Adama Bandury z Pińczowa. Zgodnie z projektem artystycznym, wystrój kościoła wzbogacono o elementy metaloplastyczne wykonane w pracowni kowalstwa artystycznego Stanisława Stopyry. Wykonano też kamienną chrzcielnicę, podstawę pod tabernakulum i
pod figurki procesyjne w bocznych nawach. Odnowiono wewnętrzne ściany kościoła, drzwi, ławki, boazerie i fugi elewacyjne. Wszystkie prace transportowe i montażowe elementów kamiennych wykonała gratisowo firma Adama Wolanina.
We wrześniu 2007 roku zostały wstawione nowe okna w zakrystii kościoła i brakujące na plebanii. Wykonano prace renowacyjne ( malarskie) w prezbiterium, w bocznych nawach, w przedsionku i we wieży. Właściciel zakładu „Grabo” Waldemar Irzyk przekazał dla parafii meble do drugiej zakrystii, szafkę na czasopisma i stoły na plebanię.
W 2008 roku z ofiar kolędowych ufundowano aparat do wyświetlania pieśni.
W 2009 roku firma, od której parafia kupowała kamień ufundowała kropielnicę. Jej montaż wykonał Adam Wolanin.
W 2011 roku zostały założone podkłady siedzeniowe w ławkach. Pomalowano dach na kościele i plebanii. Zamontowano nowe okna w prezbiterium i nowe drzwi wejściowe do salki katechetycznej.
1 maja 2011roku ogłoszono beatyfikację Jana Pawła II. W naszym kościele upamiętniono ten fakt utworzeniem ołtarza Jana Pawła II, po lewej stronie, w nawie bocznej, instalując obraz namalowanym przez Kazimierza Rajtara „Jan Paweł II”. 13 kwietna 2014 roku poświęcono kaplicę przedpogrzebową. Obraz „Święty Józef” do kaplicy namalował Kazimierz Rajtar. 5 października tegoż roku zainstalowano w kaplicy witraż zaprojektowany przez Agnieszkę Fornal, a wykonany przez firmę witrażową „Studio 10- witraże” Henryka Kozika. Założono podkłady siedzeniowe na krzesła i ławki w przedsionku, na chórze i w zakrystii.
W 2015 roku w kościele zainstalowano urządzenie multimedialne z osprzętem do wyświetlania i odnowiono krzyż informacyjny na budynku kościoła.
W 2016 roku poświecono figurę Michała Archanioła ofiarowaną przez uczestników pielgrzymki do Medjugorie z ks. Bogdanem Ciskiem.
W roku 2018 zainstalowano szyby docieplające z termoizolacją na okna w kościele i frontową ścianę kościoła. Zamontowano tablice ogłoszeń na zewnątrz. Gazetkę informacyjną i tematyczną od wielu lat prowadzi, z wielką głębią treści tematów i wyczuciem estetyki, plastyczka Irena Rajtar.
Sukcesywnie przybywało też bielizny kościelnej i szat liturgicznych. Co roku rodzice dzieci I- komunijnych składali dar dla kościoła. Były to kilkakrotnie ornaty: maryjny, złoty, zielony, biały a także nowy mszał, lekcjonarze, obrusy na ołtarze, klęcznik komunijny, kielich mszalny, nowa monstrancja, kropielnice do zakrystii i przedsionka kościoła, rama do obrazu
„Jezu ufam Tobie”, komplet świec ołtarzowych, odkurzacz, dywan przez kościół, mikrofon bezprzewodowy, kolumny głośnikowe do procesji i częściowy wkład w odnowę tabernakulum w roku jubileuszu 25- lecia parafii.
Kapłani co roku z ofiary kolędowej, czy jubileuszu kapłaństwa ofiarowali dar dla kościoła.
Były to ornaty – białe, złote, zielone, kapa maryjna, komplet stuł, komplet alb i komży kapłańskich, stroje dla służby liturgicznej ( alby lektorskie, pelerynki), złocenia kielichów mszalnych, paten komunijnych, komplet złoconych naczyń liturgicznych, bursa do chorych,
sprzęt gaśniczy, stoliki do salki katechetycznej, dywany przed główny ołtarz i sprzęt do sprzątania kościoła.
Jak pisze ks. Edward – Ofiar na prace kościelne nigdy nie brakło. Parafianie zawsze dbali o swoją świątyni

Ważne wydarzenia od 2019 roku

18 sierpnia 2019 roku, po przejściu na emeryturę Ks. Edwarda Stępnia, sprawującego w naszej parafii funkcję proboszcza przez 31 lat, Ksiądz Arcybiskup Adam Szal ustanowił dla Kościoła w Niebocku nowego proboszcza- Księdza Andrzeja Szkołę.

Ksiądz Andrzej urodził się w Pruchniku. Święcenia kapłańskie przyjął w 1991 roku z rąk Ks. Arcybiskupa Ignacego Tokarczuka. Jako wikariusz pracował w Kobylanach i w Przemyślu. Następnie 10 lat pełnił posługę proboszcza w Wołkowyi, a później 7 lat, do chwili obecnej, w Sanoku w Parafii Chrystusa Króla.

5 października 2019 roku odbyło się pierwsze w naszej parafii Nabożeństwo Fatimskie z Figurką Matki Bożej procesyjnie w kierunku cmentarza. Figurkę przystroiła i niosła Róża Bł. Hiacynty i Franciszka.

19 października 2019 roku miało miejsce wprowadzenie relikwii św. Rity z Cascia, patronki spraw beznadziejnych, do naszego parafialnego kościoła. Wprowadzenie relikwii
św. Rity z Cascia do naszej parafii poprzedziło cykl nabożeństw ku czci tej świętej, jakie będą odbywać się każdego 22 dnia miesiąca.
1 listopada 2019roku odbyła się Msza św. na cmentarzu połączona z procesją po cmentarzu i modlitwami za zmarłych.
11 listopada 2019 roku miała miejsce uroczysta Msza św. za Ojczyznę z udziałem przedstawicieli samorządu naszej gminy. Widomym znakiem tej uroczystości jest tablica, na jubileuszowym obelisku w centrum wsi, upamiętniająca rodaków z naszej gminy, którzy oddali życie za bezcenny dar wolnej Ojczyzny. Poświęcenia tablicy dokonał ks. wicedziekan Andrzej Pilch. Tablica na stałe ma być miejscem honorowania naszych narodowych
bohaterów.
W grudniu 2019 roku nastąpiła zmiana w zarządzie Akcji Katolickiej. Prezesem POAK został wybrany Marian Wilusz.
6 stycznia 2020 roku przeżywaliśmy w naszej miejscowości Pierwszy Orszak Trzech
Króli, który zorganizowany był przez społeczność Zespołu Szkół w Niebocku z inicjatywy ks. proboszcza

We wrześniu 2019 roku ks. wikariusz Michał Deryło utworzył i prowadzi stronę internetową parafii www.niebocko.przemyska.pl
W 2019 roku przeprowadzone zostały następujące prace: malowanie ogrodzenia wokół kościoła, renowacja i naprawa Krzyża przy kościele, renowacja stacji Drogi Krzyżowej, odnowienie Tabernakulum, remont nagłośnienia w kościele, zakup szafy do zakrystii, prace przy ociepleniu powały kościoła wełną mineralną, wykonano daszek nad przejściem z wieży na chór i nad drzwiami do zakrystii, wstawiono drzwi na plebanię, wymieniono piec CO na plebanii, przeprowadzono prace na cmentarzu przy odwodnieniu i elewacji kaplicy.