„Noście zawsze święty szkaplerz. Ja zawsze mam szkaplerz na sobie i odniosłem wiele dobra z tego nabożeństwa. Jest moją siłą”. Św. Jan Paweł II
16 lipca Kościół Katolicki obchodzi wspomnienie Najświętszej Maryi Panny z Góry Karmel. I to właśnie ta uroczystość stała się w tym roku w naszej parafii okazją do przyjęcia szkaplerza karmelitańskiego. Nałożenie szkaplerza poprzedzone zostało trzydniowym przygotowaniem, podczas którego ks. Proboszcz przybliżał duchowość Karmelu oraz historię tego sakramentaliom oraz obowiązki i przywileje do niego przypisane. Jak echo w kazaniach ks. proboszcza powtarzało się staropolskie powiedzenie: „Szkaplerz święty noś, na różańcu proś”, ponieważ to właśnie Różaniec i szkaplerz są dwoma najbardziej uprzywilejowanymi sakramentaliami maryjnymi. Ksiądz podkreślał, że szkaplerz nie jest jakimś amuletem mającym zabobonnych chronić przed nieszczęściem i otwierać bramy niebios. Jego przyjęcie jest zewnętrznym znakiem zawierzenia Maryi oraz poddania się pod płaszcz Jej macierzyńskiej opieki, ale także zobowiązaniem do prowadzenia autentycznie chrześcijańskiego życia. Szkaplerz nosili m. in: św, Jan Paweł II, św. Teresa od Jezusa, św. Rafał Kalinowski, liczni papieże oraz władcy Polski. Sama uroczystość choć skromna, była niezwykle wzruszająca- zwłaszcza dla przyjmujących „szatę Maryi”, wśród których oprócz naszych parafian, znaleźli się również mieszkańcy okolicznych miejscowości oraz ks. Wikariusz z Grabownicy. W swoim kazaniu ks. Proboszcz usystematyzował wiadomości na temat szkaplerza i po raz kolejny zachęcił do oddania się pod opiekę Matki Najświętszej w tym znaku. Osoby, które przyjęły w tym dniu szkaplerz wpisały się do Księgi, tworząc nową grupę parafialną, tzw. Rodzinę Szkaplerzną, której zelatorką została mianowana Pani Bernadeta Dmitrzak. Ksiądz wprowadził też nabożeństwo ku czci Matki Bożej Szkaplerznej, które szesnastego dnia każdego miesiąca będzie prowadziła ww grupa.
Życzymy wszystkim, którzy w piątek przyjęli w naszej świątyni szkaplerz, cytując św, Jana Pawła II: aby mogli zawsze „doświadczać słodkiej i macierzyńskiej obecności Maryi w codziennym trudzie, by wewnętrznie się przyoblekać w Jezusa Chrystusa i ukazywać Jego życie w samych sobie dla dobra Kościoła i całej ludzkości”.
