Wielki Czwartek

W Wielki Czwartek przeżywamy na nowo Ostatnią Wieczerzę, podczas której Chrystus ustanowił sakrament Eucharystii, a dla możliwości jej sprawowania – sakrament Kapłaństwa.  Msza Wieczerzy Pańskiej rozpoczyna obchody Triduum Paschalnego. 

Słowa Ewangelii z Wielkiego Czwartku wprowadzają wiernych do przebiegu Ostatniej Wieczerzy i opisują moment umycia nóg uczniom przez Pana Jezusa, który to akt stał się przykładem uniżenia się Syna Bożego dla człowieka. Przed swoim odejściem z tego świata Jezus pragnął pouczyć swoich uczniów o potrzebie służenia innym. Aby o tym nie zapomnieli, powiedział: „Wy Mnie nazywacie Nauczycielem i Panem i dobrze mówicie, bo nim jestem. Jeżeli więc Ja, Pan i Nauczyciel, umyłem wam nogi, to i wyście powinni sobie nawzajem umywać nogi. Dałem wam bowiem przykład, abyście i wy tak czynili, jak Ja wam uczyniłem.” (J. 13, 13-15).

W homilii wygłoszonej podczas Mszy Św. przez księdza proboszcza, podkreślona została istota tego wielkoczwartkowego spotkania – wspomnienie momentu ustanowienia sakramentów Eucharystii i Kapłaństwa – dwóch najważniejszych filarów Kościoła, na których opiera się życie i codzienność każdego chrześcijanina. „Chrystus samego siebie zamknął w chlebie oraz w kielichu wina i przeniósł na wszystkie ołtarze świata, aby każdy, kto Go pragnie mógł brać i czerpać do syta. Pan Jezus nie opuścił nas, zostawił nam Siebie – to największy dowód Jego Miłości do ludzi.” (…) „Kapłaństwo – to drugi sakrament, nad którym trzeba się pochylić w Wielki Czwartek. Jezus powiedział: <<To czyńcie na moją pamiątkę>>, czyli konsekrujcie, przemieniajcie chleb w Ciało Chrystusa, a wino w Jego Krew. Nie byłoby Eucharystii bez Kapłaństwa! (…) Ksiądz jest po to, aby człowiek nie był sam, aby towarzyszył mu aż do śmierci, dając nadzieję Chrystusowego zbawienia… „Jezu dziękuję Ci dzisiaj za to, że kiedyś na mnie spojrzałeś i wyrzekłeś moje imię. Za dar i tajemnicę Kapłaństwa, za to, że dałeś mi łaskę swojej bliskości i Miłości. Dziś, w ten wieczór kapłański, kiedy już wszystko umilknie, znów przyjdziesz do mnie w ciszy i zapytasz -Czy ty mnie kochasz? Odpowiem – Panie, Ty wiesz, Ty wiesz wszystko, Ty wiesz, że Cię kocham…”

Po Wieczerzy Pańskiej, Najświętszy Sakrament przeniesiony został do tzw. Ciemnicy, gdzie rozpoczęła się Jego kilkugodzinna adoracja prowadzona przez poszczególne grupy parafialne: „Margaretki”, dzieci pierwszokomunijne i I-rocznicowe z rodzicami, Rodzinę Szkaplerzną, Rycerstwo Niepokalanej, Diakonię Muzyczną, Scholę, Ministrantów i młodzież.

W czasie adoracji, modląc się, wspominamy modlitwę Jezusa w Ogrodzie Oliwnym, a następnie Jego pojmanie i uwięzienie. Wyrażamy też w adoracyjnych rozważaniach naszą wdzięczność za dar ustanowienia Eucharystii. Przede wszystkim zaś czuwamy z Chrystusem, aby nie pozostał sam w bolesnym oczekiwaniu na swoją mękę i cierpienie.