Niedziela Palmowa

Ostatnią Niedzielą Wielkiego Postu, popularnie zwaną Niedzielą Palmową, albo Niedzielą Męki Pańskiej, wkroczyliśmy w rozważania Wielkiego Tygodnia.

Polska poetka Maria Konopnicka pisała kiedyś w swym wierszu:

„(… ) I wyszedł naród w szumach palm,
Poważny i radosny,
I poniósł do swych niskich chat
Tę błogą zieleń wiosny.

I poniósł w piersi słońca blask
I głośne dzwonów bicie,
I jakąś wielką, cichą pieśń,
I jakieś nowe życie.”

Pierwsze kwiaty, pierwsze listki na drzewach, dłuższe dni i coraz pełniejsze słońce pokazują, że życie w przyrodzie powoli budzi się po zimowym uśpieniu. W momencie wkraczania do Liturgii Wielkiego Tygodnia, to wszystko powinno wywołać w nas refleksję, że po smutkach, męce i bólu nastąpi radość wypływająca ze Zmartwychwstania Chrystusa.

Dzisiejsza Liturgia wspomina uroczysty wjazd Jezusa do Jerozolimy na pięć dni przed Jego ukrzyżowaniem. Opis ten uwzględnili w Piśmie Świętym wszyscy czterej Ewangeliści. Wiemy dzięki temu, że zgromadzone wówczas w Jerozolimie tłumy rzucały na drogę swoje płaszcze oraz palmowe i oliwne gałązki wołając: „Hosanna Synowi Dawidowemu. Błogosławiony, który przychodzisz w Imię Pańskie.” Dlatego, na pamiątkę tych zdarzeń, co roku w szóstą niedzielę Wielkiego Postu najpierw poświęcane są palmy, a następnie wierni udają się z nimi na uroczystą procesję.

Radość wyrażona w procesji z palmami przeplata się jednocześnie w tym dniu z głęboką refleksją przy wspomnieniu Męki Chrystusa, odczytywanej lub śpiewanej podczas Liturgii Słowa. W ten sposób podkreślona zostaje nierozerwalność triumfu Chrystusa i Jego Ofiary.

Dodatkowo podczas dzisiejszej Mszy Świętej wspomniana została Błogosławiona Rodzina Ulmów z Markowej, która właśnie 24 marca 1944 roku poniosła męczeńską śmierć, ponieważ starała się zapewnić schronienie rodzinie żydowskiej. Dokładnie dzisiaj przypadła 80. rocznica tego wydarzenia. Zbrodnia na Rodzinie Ulmów stała się symbolem odwagi i prawdziwie chrześcijańskiej postawy zwykłych ludzi, którzy wybrali prawość, miłosierdzie i szacunek dla drugiego człowieka, płacąc za to cierpieniem, a w końcu i własnym życiem.

Męka i śmierć Chrystusa na Krzyżu, a także wspominana dzisiaj męczeńska śmierć Rodziny Ulmów wzbudziła zapewne w niejednym z nas refleksję nad sensem cierpienia. Chrystus daje nam jednak łaskę zrozumienia tego sensu właśnie przez swoją Mękę i Krzyż.” Jest cierpienie, dla którego rozum nie znajduje wytłumaczenia i milknie każde słowo, bo jest tragicznie za małe. Pozostaje wtedy łaska spojrzenia na krzyż Chrystusa. Nie jesteś w cierpieniu sam. Bóg cię nie opuścił. On idzie z tobą na twoją Golgotę, aby przeprowadzić cię do chwały zmartwychwstania.” (ks. R. Koper)

Wchodząc w Wielki Tydzień pamiętajmy, że jest to „czas kontemplacji Ojca w Synu, czas zapatrzenia się w Serce Boga, czas zasłuchania się w bicie tegoż Serca. Niech będą to dni wpatrywania się w Serce Jezusa…, które bije dla nas.” (o. R. Więcek SJ)