Wielki Piątek

W Wielki Piątek Kościół zgodnie z tradycją nie sprawuje Eucharystii. Uświadamia nam to obnażony ołtarz bez krzyża, obrusów i świec. Dla katolików to także dzień ścisłego postu. Wieczorna liturgia Wielkiego Piątku  składa się z czterech części: liturgii słowa, adoracji Krzyża, Komunii świętej i przeniesienia Najświętszego Sakramentu do Grobu Pańskiego. Kapłan ubrany w czerwone szaty na początku liturgii pada na twarz przed ołtarzem, a wierni zebrani w świątyni modlą się w ciszy.

Liturgia Słowa wprowadza nas przez czytanie z Księgi Izajasza (52, 13-53, 12) oraz Listu do Hebrajczyków (4, 14-16; 5, 7-8) w rozważania Męki Pańskiej wg Św. Jana (18, l – 19, 42) .

Jest to dla wszystkich wiernych ważny moment, aby uświadomić sobie, że
„Dla nas Chrystus stał się posłuszny aż do śmierci,
A była to śmierć na Krzyżu.
Dlatego Bóg wywyższył Go ponad wszystko
I dał Mu Imię, które jest ponad wszelkie imię.”

Następnie w modlitwie powszechnej kapłan prosi Boga o trwanie Kościoła Powszechnego w niewzruszonej wierze, modli się za Ojca Świętego, za wszystkie stany Kościoła, za katechumenów, o jedność chrześcijan, za niewierzących w Boga, za rządzących państwami, za chorych i cierpiących.

Po Modlitwie Powszechnej następuje adoracja Krzyża, podczas której kapłan stopniowo odsłaniając Ciało ukrzyżowanego Chrystusa śpiewa wezwanie: „Oto drzewo Krzyża na którym zawisło Zbawienie świata”, a wszyscy mu odpowiadają: „Pójdźmy z pokłonem”. Adoracja Krzyża stanowi centrum liturgii wielkopiątkowej. Jest to adoracja Syna Bożego, który oddał życie za zbawienie wszystkich ludzi. Liturgia podkreśla bardziej chwałę odkupienia przez krzyż niż poniżenia przez mękę.

Po Komunii Świętej w Wielki Piątek zgodnie z wielowiekową tradycją, następuje zwieńczenie liturgii Męki Pańskiej i przeniesienie Najświętszego Sakrament do Grobu Pańskiego, gdzie rozpoczyna się adoracja. Monstrancja z Najświętszym Sakramentem okryta jest przezroczystym welonem, na pamiątkę całunu, w który owinięto Jezusa w grobie. W naszej Parafii adoracja przy grobie Pańskim trwa bez przerwy aż do Liturgii Paschalnej.

Wspominając w ten Wielki Piątek naszego Mistrza i Pana, który oddał swoje życie za nasze grzechy, abyśmy otrzymali kiedyś łaskę Zbawienia, pomódlmy się słowami naszego Ojca Świętego Jana Pawła II, słowami ciągle aktualnymi tu i teraz:

„Jezu Chryste! Stoimy przed zakończeniem tego świętego dnia Wielkiego Piątku u stóp Twego Krzyża. Podobnie jak dawno temu w Jerozolimie u stóp Krzyża stali: Twoja Matka, Jan i Magdalena oraz inne kobiety, tak my teraz stoimy. Jesteśmy głęboko poruszeni doniosłością tej chwili. Brakuje nam słów, aby wyrazić to, co czują nasze serca. Tego wieczoru, po tym jak zdjęto Cię z Krzyża i złożono w grobie u stóp Kalwarii, pragniemy Cię prosić, żebyś pozostał z nami poprzez swój Krzyż: Ty, któryś przez Krzyż odłączył się od nas. Prosimy Cię, abyś pozostał z Kościołem; abyś pozostał z ludzkością; abyś nie czuł się skonsternowany, gdy, być może, wielu będzie przechodzić obojętnie obok Twego Krzyża, gdy się oddalą od niego lub w ogóle do niego nie dojdą.
A jednak, prawdopodobnie, nigdy bardziej niż dzisiaj człowiek nie potrzebował tej siły i tej mądrości, którymi Ty sam jesteś, Ty jedynie: dzięki Twemu Krzyżowi.
Pozostań więc z nami w tej przenikliwej tajemnicy Twojej śmierci, przez którą objawiłeś, jak bardzo Bóg ukochał świat. Pozostań z nami poprzez swoją Matkę, której w sposób szczególny powierzyłeś z Krzyża każdego człowieka. Pozostań z nami!”
Stat Crux, dum volvitur orbis! Tak, „Krzyż stoi wysoko nad światem, który się zmienia”! 11 kwietnia 1979 (Jan Paweł II).